Ptaszniki - Aphonopelma bicoloratum

Informacje podstawowe
Rozmiary	7 cm
Terrarium	30cm dł/ 20 cm szer/ 20 cm wys.
Długość życia	około 20 lat
Temperatura	28-33°C, w nocy 18-20°C
Wilgotność	70-80%
Pokarm	zwierzęcy
Polecany dla	początkujących hodowców
Aktywność	nocna
Dymorfizm płciowy	widoczny u dojrzałych osobników
Stan prawny	CITES: NIE UE: NIE Rejestracja: NIE

Aphonopelma bicoloratum (ang.Mexican Bloodleg) został sklasyfikowany w 1996 roku przez Brändle’a i Schmidt’a. Zamieszkuje południowy Meksyk a konkretnie jego część od strony Pacyfiku. W naturalnym środowisku można go spotkać na obszarach pustynnych oraz pokrytych zaroślami. Gatunek ten rośnie wolno, dzięki czemu samice dożywają nawet 20 lat. Samce zwykle giną po około roku od ostatniej wylinki, o ile wcześniej nie zostaną pożarte przez swoją partnerkę. A. bicoloratum ze względu na niewątpliwą urodę staje się coraz bardziej popularnym ptasznikiem jednak z powodu małej dostępności i trudności w rozmnożeniu nadal pozostaje stosunkowo drogi. Nie podlega on Konwencji Waszyngtońskiej (CITES) i nie trzeba na niego posiadać żadnych dokumentów.

Należy do najpiękniejszych gatunków ptaszników. W pełni wybarwione osobniki posiadają czarny odwłok, stopy i uda, natomiast karapaks i reszta nóg są jaskrawo pomarańczowe. Na pierwszy rzut oka A. bicoloratum można pomylić z B. boehmei, jednak ubarwienie tego pierwszego jest bardziej kontrastowe. Samce po ostatniej wylince całkowicie zmieniają swój wygląd. Są smuklejsze i mniejsze od samic, na nogogłaszczkach pojawiają im się „bulbusy” a na pierwszej parze odnóży haczyki do podtrzymywania samicy w czasie kopulacji. Ponadto tracą swoje piękne, pomarańczowe ubarwienie i stają się całe czarne. Młode pająki w ogóle nie przypominają dorosłych, są jasnoróżowe a właściwe ubarwienie zaczyna się u nich pojawiać dopiero przy około 6 wylince. A. bicoloratum nie należy do największych ptaszników — dorosłe samice osiągają maksymalnie 6-7 cm ciała.

Gatunek ten jest powszechnie uważany za spokojny i zrównoważony. Rzadko przejawia agresję, a jeśli już do tego dochodzi to najczęściej pod postacią wyczesywania włosków parzących z odwłoka bądź przyjmowania postawy obronnej i pozorowania ataku. Jego jad jest słaby i zazwyczaj wywołuje jedynie opuchliznę w miejscu ugryzienia. W przypadku ukąszenia należy zażyć wapno, a jeśli zauważymy jakieś poważniejsze objawy trzeba koniecznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może to być spowodowane reakcją alergiczną.

Terrarium dla tego gatunku powinno mieć wymiary 30/20/20cm. Ważniejsza jest powierzchnia dna niż wysokość gdyż jest to pająk naziemny. Jako podłoże stosujemy włókno kokosowe lub torf kwaśny (osobiście polecam to pierwsze – łatwiej utrzymuje wilgotność i nie pyli tak jak torf gdy wyschnie). Powinniśmy zadbać o to, aby warstwa ściółki była dość gruba, co umożliwi ptasznikowi kopanie. Szczególnie ważne jest to u młodych osobników, które w ten sposób wykopują sobie kryjówki. U dużych pająków w tym celu najczęściej stosujemy połówki orzecha kokosowego, doniczki lub inne nadające się do tego przedmioty. Przydatna jest również miseczka z wodą, z której ptaszniki często chętnie korzystają. Inne elementy wystroju nie są konieczne chyba że komuś zależy na efektownym wyglądzie terrarium. Wtedy dobrym pomysłem jest dekorowanie tylnej ścianki terrarium, umieszczenie w nim sztucznych roślin, korzeni itp. Należy jednak uważać, aby rzeczy te nie posiadały ostrych krawędzi, które mogłyby uszkodzić pająka. Wilgotność utrzymujemy na poziomie 70-90% poprzez spryskiwanie terrarium i wlewanie wody do podłoża. A. bicoloratum najlepiej czuje się w temp. 25-30 stopni C, natomiast w nocy należy ją obniżyć do 20 stopni C. Terrarium możemy ogrzewać przy pomocy czerwonej żarówki.

Młode pająki karmimy pinkami, wylęgiem świerszcza lub kawałkami mączników oraz wszystkim co jest odpowiednio małe i nie stanowi zagrożenia dla naszych podopiecznych. Dużym osobnikom podajemy świerszcze, karaczaany, mączniki, drewnojady, szarańczę, a raz na jakiś czas również oseski mysie. Nie polecam karmienia dużymi myszami ponieważ może się to skończyć tragicznie dla naszego pająka. Częstotliwość karmienia zależy od wieku pająka i wielkości posiłku. Młode karmimy 2-3 razy w tygodniu natomiast dorosłe 1-2 razy w tygodniu.

Przed dopuszczeniem do siebie pary obydwa pająki dobrze karmimy. Jeżeli samica jest agresywna w stosunku do samca może to oznaczać, że albo nie jest dojrzała albo należy spróbować dopuścić ją innym razem, po ponownym nakarmieniu. Jeśli natomiast samica odpowiada na bębnienie odnóżami i zaloty partnera kopulacja powinna przebiec bezproblemowo. Po akcie szybko usuwamy samca z terrarium aby uniknąć pożarcia go przez partnerkę. Czasem dla pewności można łączyć parę 2-3 razy, oczywiście z przynajmniej kilkudniowymi przerwami aby dać samcowi czas na napełnienie bulbusów. Po kilku miesiącach samica wytwarza kokon, w którym znajduje się 100-800 jaj. Na wszelki wypadek można go zabrać samicy i inkubować samemu sztucznie. Nimfy wylęgają się po około 6-8 tygodniach i rozwijają się bardzo powoli. Dojrzałość płciową osiągają po 4-5 latach.